Social
Λίγα στοιχεία για τον παππού μου: Γεννήθηκε το 1904 στο Τσίμελι του Πόντου. Συνάντησε την γιαγιά μου Ελευθερία Παπαγεωργίου στον Νικηφόρο και παντρεύτηκαν. Σήμερα έχουν 6 παιδιά, 15 εγγόνια, 16 δισέγγονα, 9 τρισέγγονα. Έπαιζε νταούλι, ήρθε στα 18 του στην Ελλάδα, παντρεύτηκε στα 23 του, Έζησε τον διωγμό και τον θυμόταν καλά μέχρι τον θάνατο του πριν από 2 χρόνια, αλλά πάντα έλεγε: “Με τους τούρκους ζούσαμε σαν αδέρφια.” Κανονικά τον λέγανε Παπαδόπουλο, αλλά, ο πατέρας του ήταν παπάς και το όνομα του ήταν Νικόλας, και έτσι κάπως βγήκε το Παπανικολάου, αστείο δεν είναι?
Ήταν 8 αδέρφια, τα 5 χάθηκαν. Αμερικάνοι πήγαν τον παππού μου και τον αδερφό του σε ένα ορφανοτροφείο στην Ελλάδα, και εκεί πάντα λέγανε για την αδερφή τους Μαρία, η οποία έφυγε πριν από αυτούς στην Ελλάδα. Η αδερφή τους άκουσε ότι 2 αδέρφια ψάχνουν μια αδερφή τους και πήγε να δεί στο ορφανοτροφείο εάν είναι τα αδέρφια τις, και όσο απίστευτο και αν ακούγεται τους βρήκε εκεί.
Επιμένω ότι ο παππούς μου είχε πολλή πλάκα, όταν πέθανε ο αδερφός του με 92 ετών, είπε: “E και τι αδερφέ, αλίγορα ετελέθε και τεσών τ’ελάδ”.
Η Γιαγιά μου σήμερα όποτε είναι μόνη τραγουδάει ποντιακά και τούρκικα. Τα βράδια δεν κοιμάται πολλή, ξυπνάει, πιάνει στυλό και χαρτί και γράφει την ιστορία του παππού μου, την ιστορία τις ζωής τους, μια ιστορία που μετράει 82 χρόνια γάμου, πολλές στεναχώριες αλλα και πάρα μα πάρα πολλές χαρές!
Η εγγονή, Βασιλική Καλπακίδου, Herbrechtingen 12.03.2011